Z okazji urodzin Ludwiga Van Beethovena zapraszamy do zapoznania się z dziesięcioma jego najpiękniejszymi utworami na fortepian, w oryginalnej formie lub zaaranżowanymi przez Tomplay dla pianistów na wszystkich poziomach zaawansowania. Do każdego utworu dołączyliśmy link do partytury.

1. Symfonia nr 7 A-dur, opus 92 - II. Allegretto

▶️️ Zagraj VII Symfonię A-dur opus 92 Beethovena - II. Allegretto, w opracowaniu na fortepian solo, poziom łatwy, średnio-zaawansowany i zaawansowany (aranżacja F. Liszt)

▶️️ Zagraj VII Symfonię A-dur opus 92 Beethovena - II. Allegretto w opracowaniu na fortepian w wersji łatwej, średnio-zaawansowanej i zaawansowanej z towarzyszeniem orkiestry

Nawet jeśli większość utworów Beethovena to przeboje, niektóre z nich mają większy "cios" niż inne! Tak jest w przypadku Allegretta z jego siódmej symfonii, z jego nieodpartym ruchem naprzód - jak marsz żałobny w formie dywanu, który jest rozwijany, rozkładany i pokrywa wszystko w dziwnej zmysłowości. Utwór ujrzał światło dzienne latem 1811 roku. Zgodnie z zaleceniami lekarzy, Beethoven przebywał na kuracji w Teplitz w Czechach. Tam poznał Rahel Levin, a przede wszystkim Amalie Sebald, dwie kolejne kobiety, które przyczyniły się do zakłócenia jego życia miłosnego! Po powrocie do Wiednia zabrał się za pisanie siódmej symfonii.

Ostateczny znak został naniesiony na dole rękopisu 13 maja 1812 roku. Latem Beethoven powrócił do Teplitz i spotkał się tam z Goethem. Pomimo swojej drugiej części, dzieło jest niezwykle optymistyczne i daje poczucie wolności, podczas gdy w tym samym czasie książęta niemieccy i austriaccy poddawali się Napoleonowi 1. Utwór został wykonany 8 grudnia 1813 roku pod dyrekcją Beethovena i bardzo szybko zyskał uznanie w całej Europie - ku niezadowoleniu Carla Marii von Webera, który uważał go za dzieło szaleńca.

Dzięki swawolnemu rytmowi i finałowi Richard Wagner określił go później mianem "apoteozy tańca". Ty również możesz wykonać to Allegretto w formie żałobnego marsza, solo na fortepianie lub z akompaniamentem orkiestry.

2. Sonata No. 8 in C major “Pathétique”, Opus 13 - II Adagio cantabile

▶️️ Zagraj Sonatę nr 8 C-dur "Pathétique", Opus 13 - II. Adagio cantabile Beethovena, zaaranżowane na fortepian solo, poziom łatwy, średnio-zaawansowany i zaawansowany (wersja oryginalna)

Wiek XVIII chylił się ku końcowi, a wraz z nim klasycyzm. Młody Beethoven, naturalny spadkobierca Haydna i Mozarta, stopniowo uwalniał się spod "kurateli" swoich nauczycieli, aby zabrać własny głos: nie był jeszcze świadomy, że kładzie tam pierwsze kamienie gigantycznego gmachu, który będzie znany jako "romantyzm". Nazwana "Grande Sonate pathétique", Sonata nr 8 jest w pełni częścią tej części, z finałowym Rondo, które jest dosłownie prosto z kluczowych obszarów tego dziedzictwa. Podążaj śladami największych wykonawców, grając tę "Pathétique" w oryginalnej wersji lub w aranżacjach specjalnie zaprojektowanych dla początkujących pianistów.

3. Koncert nr 5 Es-dur op. 73 "Cesarski" - II. Adagio un poco moto

▶️️️ Zagraj Koncert nr 5 Es-dur op. 73 "Cesarz" - II. Adagio un poco moto Beethovena, na fortepian, dla średnio-zaawansowanych i łatwych, z towarzyszeniem orkiestry

"Gdybym był generałem i wiedział tyle o strategii, ile wiem o kontrapunkcie, dałbym ci tyle, ile jesteś wart!". To zdanie, które Beethoven miał rzucić w kierunku francuskiego oficera armii okupacyjnej, mówi wiele o urazie kompozytora do idola Bonapartego, przywódcy rewolucji ludowej, który stał się krwawym tyranem i prześladowcą wiedeńczyków w tym mrocznym roku 1809. Jego piąty i ostatni koncert fortepianowy nosi piętno tego tragicznego czasu, w którym Beethoven był zmuszony regularnie przerywać pracę z powodu bombardowania cesarskiej stolicy przez wojska napoleońskie. W świetle tego brutalnego rozczarowania ochrzczenie tego koncertu "Cesarzem" stało się groteskowe; co więcej, Beethoven zwierzył się swojemu redaktorowi, że pozwoliłby tylko na jeden tytuł: "Grand concerto dedicated to his Imperial Highness the Archduke Rodolphe" (jego uczeń i patron). Daj się porwać nieodpartej linii jego powolnej części - być może najpiękniejszej, jaką kiedykolwiek skomponowano - przy akompaniamencie pełnej orkiestry symfonicznej i partyturze przewijającej się automatycznie na ekranie, a wszystko to przy stopniowaniu trudności technicznych.

4. Für Elise

▶️️️ Zagraj oryginalną partyturę Für Elise Beethovena na fortepian solo.

Elise (Barensfeld)? Teresa (de Brunswick lub Malfatti)? Elisabeth (Röckel)? Adresat tej słynnej "Für Elise" pozostaje tajemnicą. Podobnie jak dokładna data jego powstania, gdyż oryginalny rękopis zaginął. Ogólnie uważa się, że jest to rok 1810. Jest to utwór bardzo prosty, "mało ważny" - tak zwykło się określać drobiazg... zauroczenie! Z elegijnym urokiem zbliżonym do Chopina w pierwszej części, robi zwrot w drugiej, by dryfować w kierunku Mozarta i szarmanckiej epoki na basie charakterystycznym dla Albertiego. Oferujemy ci możliwość zagrania go dokładnie tak, jak został napisany (a nie w jednej z wielu aranżacji, które "zanieczyszczają" sieć... i do samego końca utworu!

5. Sonata nr 14 cis-moll "Księżycowa", op. 27 nr 2 - I. Adagio sostenuto

▶️️ Zagraj oryginalną partyturę Sonaty nr 14 cis-moll "Światło księżyca", op. 27 nr 2 - I. Adagio sostenuto Beethovena na fortepian solo.

U podstaw tej "Sonaty księżycowej" leży miłość. Miłość do hrabiny Giulietty Guicciardi, młodziutkiej 16-letniej uczennicy, z którą Beethoven chciał się ożenić, pomimo dużej różnicy wieku - było to w 1800 roku, a Beethoven miał 30 lat. Pierwsze ataki głuchoty były jeszcze świeże i muzykowi trudno było się z nimi pogodzić. Słynny "Testament z Heiligenstadt" był jeszcze przed nim (lato 1802 roku), ale już czuł, że ratunkiem dla jego życia będzie twórczość artystyczna. Jakże wielka była jednak jego wściekłość, gdy zamiast furtki do realizacji tej miłości, otrzymał od matki swojej miłości prezent w postaci sakiewki pełnej pieniędzy - oczywisty sygnał w jego oczach przypominający mu o jego randze zwykłego "sługi". Lekceważąc najbardziej podstawowe zasady dobrego wychowania, odpowiedział wielkiej damie słowami o rzadko spotykanej gwałtowności, a nawet jeśli na stałe przekreślił ten związek, wkrótce potem zadedykował Giulietcie swoją Sonatę w cis-moll - chytry odwet pokazujący włoskim arystokratom jego pełną swobodę umysłu.

Jeśli chodzi o określenie "Sonata księżycowa", było ono - jak to często bywa - całkowicie obce Beethovenowi. Trzeba jednak przyznać, że szczególnie dobrze oddaje głęboki, posępny rezonans basu towarzyszącego melodii przez cały utwór w pełnej przepychu, lecz smutnej powadze. Można z kolei zanurzyć się w fascynujący świat nocy...

6. Symfonia nr 6 - Pastoralna

▶️️ Zagraj VI Symfonię - Pastoralną Beethovena zaaranżowaną na fortepian solo na poziomie łatwym i średnio-zaawansowanym.

Podobnie jak wiele jego dzieł, VI Symfonia jest przedmiotem historycznego nieporozumienia, które sam Beethoven próbował obalić za życia... na próżno! Z podtytułem "Wspomnienie wiejskiego życia" zapisanym na partyturze z 1826 roku i bardzo precyzyjnymi opisami, które towarzyszą każdej części, bardzo kuszące jest postrzeganie jej jako dzieła o zasadniczo opisowym powołaniu, napisanego później przez Liszta lub Richarda Straussa. Oznacza to jednak pominięcie samej istoty partytury, o czym świadczą słowa Beethovena. "Słuchaczom należy pozwolić odkryć sytuację", pisał.

"Całe malarstwo w muzyce instrumentalnej, jeśli posunie się za daleko, jest porażką". Pod koniec tej symfonii jesteśmy więc świadomi, że deszcz i błyskawice (w f-moll) ustąpiły miejsca "pieśni pastwisk, uczuciom zadowolenia i wdzięczności po burzy": reszta to nic innego jak owoc naszej wyobraźni... Pobudź swoją wyobraźnię, dając życie temu uroczemu finałowi na klawiaturze fortepianu, na poziomie trudności, który Ci odpowiada.

7. Sonata nr 17 d-moll "Burza", opus 31 - III. Allegretto

▶️️️ Zagraj oryginalną partyturę Sonaty nr 17 d-moll, "Burza", Opus 31 - III. Allegretto Beethovena na fortepian solo.

Wiele napisano o związkach między Sonatą fortepianową op. 31 nr 2 Beethovena a sztuką Szekspira "Burza". Program? Można powiedzieć, że jeśli muzyk miał z nią styczność, to "poetycka idea" zawarta w sztuce musiała mieć na niego silnie katalityczny wpływ. Możliwych muzycznych tłumaczeń złej pogody, a także melancholii, która zawisła nad "zaczarowaną wyspą" angielskiego pisarza, jest następnie nieskończenie wiele. Ta "programowa" inspiracja czyni Sonatę siostrą nie tylko "Pastoralnej", ale także Sonaty "Pożegnalnej" i IX Symfonii. Jej konstrukcja formalna stanowiłaby istotną podstawę dla rozwoju gatunku poematu symfonicznego. Zapraszamy do samodzielnego uchwycenia steru jej finału Allegretto, który sprawia wrażenie słuchania łodzi płynącej po wzburzonym morzu...

8. IX Symfonia opus 125 - IV. Finał: Oda do radości

▶️️️️ Zagraj Symfonię nr 9, Opus 125 - IV. Finał: Oda do radości Beethovena, zaaranżowaną dla początkujących lub na fortepian na cztery ręce.

Gdybyś mógł wybrać tylko jedną, bez wątpienia byłaby to ta: dziewiąta i ostatnia symfonia, z chóralnymi fajerwerkami inspirowanymi Odą do radości Schillera, słowami, które krążyły mu po głowie przez ponad trzydzieści lat. Muzyka głosząca zwycięstwo radości i braterstwa nad rozpaczą: czy może być piękniejszy temat dla tego zagorzałego obrońcy ludzkości? "Freude, Freude..." - "Radość, radość...": uniwersalna radość, która w przeszłości towarzyszyła japońskim pilotom kamikadze w ich ostatnim desperackim geście, a teraz zdobi federalistyczne marzenia o zjednoczonej Europie. Czysty i prosty klawiszowy moment.

9. Sonata No. 21 in C major, “Waldstein”, Opus 53 - III. Rondo: Allegretto moderato – Prestissimo

▶️️️️ Zagraj oryginalną partyturę Sonaty nr 21 C-dur, "Waldstein", Opus 53 - III. Rondo: Allegretto moderato - Prestissimo Beethovena na fortepian solo.

Miłośnicy kina kojarzą jego wspaniałe Rondo z romantycznymi krajobrazami XIX-wiecznej Anglii, tak dobrze nakreślonymi w filmie "Duma i uprzedzenie". Sonata "Waldstein" została skomponowana w jednym momencie, między grudniem 1803 a styczniem 1804 roku, w okresie, w którym Beethoven wykazywał bardzo żywe zainteresowanie przesuwaniem technicznych granic fortepianu. W przeciwieństwie do podtytułu "Appassionata" Sonaty op. 57 - przypisywanego (jak to często bywa) romantyzującej wyobraźni wydawców - dedykacja dla hrabiego Ferdinanda von Waldsteina została tutaj udowodniona . Waldstein był pierwszym mecenasem Beethovena w Bonn i autorem tych słynnych słów, napisanych w czasie jego wyjazdu do Wiednia w 1792 roku: "Dzięki nieustannym staraniom, obyś otrzymał ducha Mozarta przez ręce Haydna". Zasiądź przy fortepianie i uwiedź swoich bliskich jego Rondem.

10. Sonata No. 23 in F minor, “Appassionata”, Opus 57 - II. Andante con moto

▶️️️️️ Zagraj oryginalną partyturę Sonaty nr 23 f-moll, "Appassionata", Opus 57 - II. Allegretto con moto Beethovena na fortepian solo.

Jest "Światło księżyca", wolna część V Koncertu... i Andante z Sonaty "Appassionata"! Andante "con moto", innymi słowy "z ruchem", które rozwija się, wzbudzając najbardziej żywe emocje... "Potok ognia w granitowym łożu", jak dobrze napisał Romain Rolland. Utwór został ukończony w 1805 roku, w czasie gdy Beethoven pracował nad "Fideliem". Poza jeszcze szerzej zakrojonymi badaniami nad formą, uosabia pragnienie kompozytora, aby "poprzez nowe rozwiązania muzyczne ustalić wymiary człowieka w tym, czego pragnie w przyszłości: przestrzeń, czas, konflikt, zdolność do myślenia o swojej kondycji" (Elisabeth Brisson). Rodzaj humanistycznego manifestu, zapraszającego wszystkich jego bliźnich - a w pierwszym rzędzie tych, którzy bezpośrednio cierpią pod jarzmem tych, którzy sprawują władzę - do uwolnienia się za pomocą własnej wyobraźni z uścisku ich ziemskiej niewoli. Wciel się w strój wielkich romantyków, aby osiągnąć jeden z szczytów literatury muzyki fortepianowej.